داستان آدمهایی که هر روز دور و برم هستند به هم شبیه است !
کسانی که وقتی به چشمانشان نگاه میکنم گویی به اجاقی خاموش که پیرزن ِ تنهای ِ شوهر مرده ای ماه ها قبل در آن نان پخته است می نگرم . شوق زندگی در آنها مرده است و مانند تکه هیزمی نیم سوز فقط دود میکنند ! نه گرمایی ، نه نوری ، نه خاصیتی ! بی خاصیت ها …
در نظر من این مدل افراد لایق دلسوزی هستند ! بی خاصیت های غر غرو ، نا امید های ِ بدرد نخور ، مفت خور های ِ زبان دراز و … !
برای شناسایی این افراد کافیه در مورد هر ایده ای حرف بزنید و قطعا شما جز نا امیدی چیزی نمیشنوید . کسانی که مقصر بدبختی تمامی ادوار بشریت را حکومت میدانند و همه را میخوانند به جز خودشان . اینگونه افراد غالبا تمامی اطرافیانشان از زالو های بیت المال خور هستند ولی طبق همان روال قدیمی برای گمراهی جمع همه را و غارتگر میخوانند و تهمت های ناروا میزنند تا خودی ها را مبرا سازند !
با این طفلکی ها کاری نداشته باشید ، دل بسوزانید که هم این دنیا را با حسادت ها و تهمت ها و کینه هایی که در قلب سیاهشان دارند خراب کرده اند و هم آن دنیا را از دست میدهند !
نسل بشر بدون امید
مرده است ! از نا امیدی فرار کنین ، از آدم نا امید فرار کنین که نا امیدی
یک مریضی مسری است . آدم هایی که همش دارن غر میزنن و همه چیز رو تقصیر
بقیه میندازن ، اینا بخدا خودشون دلیل اصلی بدبختی نسل ِ بشرن …
پ ن :
نداره!
درباره این سایت